Ποώδη

Βιολέτα

      Είναι ένα μικρό φυτό, φυλλοβόλο, που ζει δύο και περισσότερα χρόνια.  Ανήκει στην οικογένεια «σταυρανθή». Την καλλιεργούμε στους ανθόκηπους μας για τα ωραία μυρωδάτα άνθη της.

      Η ρίζα της είναι αποψιλωμένη με πολλά παράρριζα που μπαίνουν αρκετά βαθιά στο χώμα.  Έτσι το φυτό στηρίζεται καλά και παίρνει από το χώμα την τροφή και την υγρασία του. Ο βλαστός της βιολέτας φτάνει σε ύψος 40-50 εκ. και στη βάση του είναι αποξυλωμένος και χωρίς φύλλα. Στο κέντρο έχει ψίχα και διακλαδίζεται σε μικρότερους βλαστούς. Τα φύλλα της είναι άμισχα, απλά μακρόστενα σαν λόγχες. Έχουν χρώμα σταχτοπράσινο και η επιφάνειά τους είναι χνουδωτή. Έτσι δεν εξατμίζει πολύ νερό και αντέχει και σε ξερά εδάφη. Τα άνθη της βιολέτας βγαίνουν την άνοιξη στις άκρες των βλαστών και σχηματίζουν μπουκετάκια. Αποτελούν ταξιανθία, σαν τσαμπί σταφυλιού. Το καθένα στηρίζεται σε μακρύ ποδίσκο. Τα πέταλα σχηματίζουν σταυρό κι έχουν διαφορετικά χρώματα. Η επικονίαση γίνεται από τα έντομα που τα προσελκύουν το χρώμα και το νέκταρ των λουλουδιών της.

      Η βιολέτα πολλαπλασιάζεται με σπέρματα και με μοσχεύματα.

Σπέρνουμε το φθινόπωρο τα σπέρματα σε καλοκοπρισμένα σπορεία με

αφράτο χώμα και τα ποτίζουμε συχνά. Οι σπόροι φυτρώνουν σε λίγες

ημέρες. Όταν τα φιντανάκια αποχτήσουν 5-6 φύλλα τα μεταφυτεύουμε

στο οριστικό τους μέρος.

      Η βιολέτα είναι καλλωπιστικό φυτό. Μας δίνει τα ωραία αρωματικά και πολύχρωμα άνθη της. Η ρίζα της έχει μια ουσία, που λέγεται βιολίνη.  Από αυτή αλλά και από τα άνθη της κατασκευάζουμε φάρμακα και σιρόπια για διάφορες αρρώστιες: βρογχίτιδα, συνάχι, κ.ά. Τα άνθη της, επίσης χρησιμοποιούνται στην αρωματοποιία,  τη ζαχαροπλαστική και την ποτοποιία.

Διμορφοθήκη

      Ένα από τα αγαπημένα πολυετή ανθοφόρα φυτά είναι η διμορφοθήκη. Χαρακτηριστικό της είναι τα πολλά λουλούδια που κάνει σε
σχήμα μαργαρίτας αλλά και τα πολλά χρώματα που υπάρχουν επίσης. Υπάρχουν ορθόκλαδες ποικιλίες αλλά και ποικιλίες που έρπουν.      Χρειάζεται απαραίτητα ηλιόλουστα σημεία αλλιώς τα άνθη της κλείνουν.

      Ανθίζει σχεδόν όλο τον χρόνο ειδικά όμως από την άνοιξη εως και αρχές του χειμώνα. Σημαντικό είναι να κόβουμε τα μαραμένα λουλούδια. Έχει μέτριες απαιτήσεις σε νερό προσοχή όμως όταν έχει καύσωνα το καλοκαίρι, ίσως να χρειαστεί παραπάνω νερό. Δεν έχει ιδιαίτερες απαιτήσεις σε έδαφος. Ανθεκτικό στο κρύο αλλά σε παγετό με διάρκεια ίσως να δημιουργηθεί πρόβλημα.

Πετούνια

      Οι λαμπερές και πολύχρωμες πετούνιες είναι εύκολο να καλλιεργηθούν και προσθέτουν μια κομψή πινελιά στον κήπο μας. Διαλέξτε νάνες ποικιλίες για να φυτέψετε στις άκρες από κράσπεδα ή χρησιμοποιείστε έρπουσες ποικιλίες για κρεμαστά καλάθια ή για πολύχρωμες εδαφοκαλύψεις. Επειδή το μέγεθος των φυτών και η συμπεριφορά τους διαφέρει ανάλογα με την ποικιλία, είναι σημαντικό να ελέγχετε τις φυτευτικές οδηγίες αν υπάρχουν.

      Οι πετούνιες αναπτύσσονται θαυμάσια σε περιβάλλον όπου το χώμα έχει καλή αποστράγγιση, και το πλούσιο ηλιακό φως βοηθάει στην καλύτερη ανθοφορία τους. Οι πετούνιες που φυτεύονται την άνοιξη είναι ικανές να ανθίζουν καθ' όλη τη διάρκεια του καλοκαιριού μέχρι τα πρώτα κρύα του φθινοπώρου, αλλά χρειάζονται τακτικό κλάδεμα και λίπανση για να διατηρούνται φρέσκιες. Σε περιοχές χωρίς μεγάλες παγωνιές οι πετούνιες μπορούν να φυτευτούν και το φθινόπωρο.

      Οι πετούνιες χρειάζονται συχνά κλάδεμα και κορφολόγημα στα μέσα του καλοκαιριού. 

Κάλλα

      Η χτυπητή Ζαντεδέσκια γνωστή περισσότερο σαν Κάλλα, είναι ένα αιώνιο σύμβολο αγνότητας. Θα την βρείτε να στολίζει θρησκευτικές τελετές από γάμους μέχρι κηδείες, αλλά και κάθε είδους εκδηλώσεις της ζωής μας. Ιδιαίτερα δημοφιλής στους μοντέρνους χώρους εργασίας η Κάλλα αποδίδει μια αίσθηση λεπτότητας σε κάθε μέρος που θα τοποθετηθεί. Αν και δεν έχει άρωμα, τα ελκυστικά λουλούδια της μας δελεάζουν να τα ερευνήσουμε περισσότερο.
      Το όνομα Ζαντεδέσκια καθιερώθηκε για πρώτη φορά το 1826 από τον Sprengel, αλλά τα είδη του γένους ήταν ήδη γνωστά με άλλες κοινές ονομασίες όπως Κάλλα ή Αρωειδές, τουλάχιστο πριν 400 χρόνια. Υπάρχουν δύο σημαντικές ομάδες σ' αυτό το γένος.

      Η Ζαντεδέσκια η Αιθιοπική (Zantedeschia aethiopica). Η ομάδα με τις λευκές χειμωνιάτικες ποικιλίες, όπως το κοινό άρουμ (η γνωστή μας πάπια). Χαρακτηριστικά των ποικιλιών αυτών είναι τα γυαλιστερά φύλλα που δεν μαραίνονται τον χειμώνα. Η ομάδα αυτή ανθίζει από τον χειμώνα μέχρι το τέλος της άνοιξης και παράγει ριζώματα για πολλαπλασιασμό.

Κυκλάμινο

      To Κυκλάμινο είναι ένα από τα ομορφότερα αγριολούλουδα της Ευρωπαϊκής υπαίθρου. Στην Ελλάδα συναντώνται πέντε είδη κυκλάμινου. Είναι πολυετές φυτό με μωβ άνθη ή σπανιότερα λευκά και χαρακτηριστικά καρδιοειδή φύλλα με εντυπωσιακούς χρωματισμούς. Κάποια είδη κυκλαμίνου ανθίζουν την Άνοιξη και κάποια άλλα Φθινόπωρο. Φύονται από παραθαλλάσιες περιοχές μέχρι και σε υψόμετρα άνω των 1000 μέτρων.

      Το πιο κοινό είδος κυκλαμίνου στην Ελλάδα είναι το Κυκλάμινο το Γραικό. Το συγκεκριμένο κυκλάμινο ανθίζει την φθινοπωρινή περίοδο και έχει πυκνά μωβ άνθη. Αναπτύσσεται σε περιοχές με χαμηλό υψόμετρο και είναι ιδιαίτερα διεσπαρμένο σε χέρσες περιοχές. Το επίσης συνηθισμένο κυκλάμινο το Κυκλάμινο το Κισσόφυλλο αναπτύσσεται σε μεγαλύτερα υψόμετρα από το προηγούμενο και η περίοδος ανθοφορίας του είναι επίσης το Φθινόπωρο. Η διαφορά του με το Κυκλάμινο το Γραικό είναι ότι τα φύλλα του δεν είναι καρδιοειδή αλλά σχηματίζουν ελαφριές γωνίες.

Τουλίπα

      Αγγειόσπερμο, μονοκοτυλήδονο φυτό η τουλίπα ανήκει στην τάξη Λειριώδη (Liliales) και στην οικογένεια Λειριοειδή (Liliaceae).

      Υπάρχουν 100 περίπου είδη τουλίπας που είναι όλα πολυετή ποώδη φυτά των περιοχών της Ευρώπης και της δυτικής και κεντρικής Ασίας.

      Η τουλίπα καλλιεργείται συστηματικά κυρίως στη βόρεια και δυτική Ευρώπη όπου έφτασε στις αρχές του 16ου αιώνα και αναπτύχθηκαν πάμπολλες ποικιλίες. Η εισαγωγή ορισμένων μορφών τουλίπας στην Ολλανδία κατά το 17ο αιώνα, οδήγησε σε πραγματική μανία και επανάσταση, καθώς πληρώνονταν μεγάλα χρηματικά ποσά από καλλιεργητές-συλλέκτες για κάποιο βολβό στην αναζήτηση σπανίων χρωμάτων και σχημάτων.

      Οι τουλίπες είναι βολβόριζα φυτά και ο βολβός τους είναι ωοειδής και καλύπτεται από διάφορους μεμβρανοειδείς χιτώνες καστανού χρώματος. Ο πολλαπλασιασμός τους γίνεται με τους βολβούς αυτούς, οι οποίοι δημιουργούν υπόγεια ριζώματα και, με τη σειρά τους, τα ριζώματα αυτά νέους βολβούς, και έτσι μπορούν να δημιουργηθούν ολόκληρες αποικίες.

      Τα φύλλα της τουλίπας είναι μακριά και σαρκώδη, αυλακωτά με σχήμα λογχοειδές ή ωοειδές. Από το κέντρο των φύλλων βγαίνει ένας μακρύς βλαστός που φτάνει σε ύψος τα 70 εκατοστά και φέρει στην κορυφή του ένα μόνο μεγάλο άνθος, σχήματος κυπέλλου, μονόχρωμο σε ποικίλους χρωματισμούς.

      Τα κύρια χρώματα των ανθέων της τουλίπας είναι το κίτρινο και το κόκκινο, αλλά βρίσκουμε και λευκά, πορφυρά και ροζ άνθη.

Ο καρπός της τουλίπας είναι κάψα τριγωνικού σχήματος που φέρει πολλά μικρά σπόρια.

      Οι τουλίπες φύονται σε βραχώδεις περιοχές, ορεινές και ημιορεινές, εκεί όπου αναπτύσσονται και άλλα ποώδη φυτά. Ορισμένα είδη τουλίπας έχουν σχέση με καλλιεργούμενες περιοχές, ιδιαίτερα αυτές όπου φύονται και σιτηρά.

      Μεγάλες οργανωμένες καλλιέργειες του φυτού βρίσκονται στην Ολλανδία, που καλύπτουν τεράστιες εκτάσεις γι' αυτό η Ολλανδία ονομάζεται και ‘’χώρα της τουλίπας’’.